Moda wokół nas

Moda wokół nas... tak zwyczajna, miejska, nie ta wielkich projektantów, tylko ta którą widzimy na co dzień... Teraz jestem w USA, i wydawałaby sie, że kobiety w Stanach umieją się ubrać, mają dobry gust.. tak wydawałoby sie po obejrzeniu amerykańskich filmów, programów. Ale to co widzę na co dzień pokazuje zupełni coś innego. Kobiety wcale nie dbają o siebie. Obierają sie byle jak, często po prostu w dresy, jeansy, rozciągnięte bluzy. Widzę coś takiego i myśle sobie, że przecież mają takie możliwości, dlaczego z nich nie korzystają? Idę do pracy lub sklepu i co widzę, kobiety, zapracowane, bez makijażu, w byle jakich ubraniach, w najlepszym wypadku dopasowanych jenasach do tego zazwyczaj sportowe buty, jak dobrze pójdzie to flats, ale to rzadkość. O obcasach nie ma co nawet marzyć. I zastanawiam sie... o co chodzi..? Czy są aż tak zapracowane, czy im się nie chce dbać o siebie? Nie chcą ładnie wyglądać i dobrze się czuc? Przecież każda kobieta tak naprawdę chce być atrakcyjna, a mimo to rozglądam sie wokół i może jedna dziewczyna w pracy wygląda dobrze i widać że dba o siebie. A reszta? Są na ptrzykłąd mężatki, które są nimi juz od kilku dobrych lat i przykro to mówić ale aż starch patrzeć do jakiego stanu zaniedbania się doprowadziły. Są też niezamężne dziewczyny i co? I widze to samo.... I myślę sobie, czy boją się o siebie zadbać? I tak patrzę na te amerykanki dookoła, w sklepach, w pracy, na ulicy, w restauracjach, i nijak się to ma do elegancji, do mody. Tak naprawdę króluje PINK, GAP, Aeropostale. Lużne bluzy, spodnie dresowe. Klapki japonki a zimą buty, ktor ja nazywam „bambosze”.

To jest fajne i zabawne dla nastolatek, ale dla kobiet po studiach, 30-letnich, 30-paro letnich, juz mniej. 

Gdy myślę o amerykankach, to widzę je właśnie w ten sposób, dresy, bluzy, i jak oni to nazywają – „mom jeans”. I do tego sportowe buty „N”, japonki lub „bambosze”, zawsze w jedny kolorze - brązowe. „bambosze” zresztą przewijają sie cały rok, nawet latem, gdy jest gorąco widziałam dziewczyny waśnie w tych butach. Trochę tak na zasadzie „ założę na siebie to co akurat mam pod ręką”.  Ogólnie wygląda to naprawdę nie ciekawie. Z drugiej strony są dziewczyny, które „przeginają” w drugą stronę, chcą byc, modne i zadbane, ale wychodzi kiczowato, za krótkie spódnice, nieodpowiednie do figury, za mocny makijaż, źle zrobiony, i zamiast wyglądać młodziej i ładniej wyglądają ..uff. szkoda słów..

Mom's jeans

Ogólnie temat nie nastraja pozytywnie. Zaniedbane kobiety, matki. Przykro patrzeć. Mówią, ze nie mają czasu, ale czy tak jest naprwdę, czy to tylko wymówka i lenistwo?

Rozmawiałam ostatnio ze znajomą, kobieta po 30-stce, z okołu dwu-letnim dzieckiem, pracująca dwa dni w tygodniu. Co prawda część pracy musi zabrać do domu, ale mimo wszystko narzekanie w tej sytuacji na brak czasu dla siebie, z powodu dziecka i pracy nie wydaje się czymś prawdziwym. Czy naprawdę tak jest, że nie ma czasu dla siebie, żeby zrobić makijaż, ładnie się ubrać, od czasu do czasu pomalować paznokcie? Tak naprawdę wydaje mi sie ze to kwestia podejścia, zrozumienia, ze życie jest jedni, i nie robimy sie młodsze, ze jeśli teraz nie będziemy o siebie dbać i cieszyć sie tym, ze możemy ładnie wyglądać, to kiedy? Po 50-tce? Po 60-tce? Szkoda tego czasu. Ale jeśli słyszę, że urodziła dziecko, i nie ma już czasu na nic innego, i teraz zamiast ładnie wyglądać i takie też rzeczy kupować,  wystarczy jej żeby było wygodnie, to przecież sama na własne życzenie zabiera sobie coś fajnego, coś co czyni ją kobietą. Atrakcyjną i piękną dla siebie samej.  Potem patrzy na inne wokół ,w pięknych ubraniach, butach, a sama wygląda jak szara myszka. I zaczyna się czuć brzydka, bezwartościowa, zaniedbana, stara... a wtedy często jest już za późno.

Jak tak rozmawiałyśmy miałam ochotę powiedzieć „dziewczyno ocknij się”. Ale się powstrzymałam, niestety nie znałyśmy sie tak dobrze, żebym tak mogła powiedzieć. Ugryzłam sie więc w język, i pomyślałam ze to może nie moja sprawa. Ale żal mi sie zrobiło, że wygląda jak wygląda, ze nie cieszy się tym, ze jest kobietą.Szkoda.